Krzew szeroko rozgałęziony, wysokości 3-4 m, czasem wyrasta w małe drzewa. Pędy nagie, zawierające sok o ostrym zapachu. Drewno żółtawe. Liście skrętoległe, opadające na zimę, pojedyncze, całobrzegie, nagie, szerokoeliptyczne, u nasady klinowate i zbiegające po ogonku, na wierzchołku zaokrąglone, od spodu sinozielone, długości 3-8 cm. W jesieni przybierają piękną, czerwonopomarańczową lub żółtą barwę. Roślina poligamiczna ( w obrębie tej samej wiechy kwiaty męskie, obupłciowe i niedorozwinięte). Kwiaty drobne, zielonkawożółte, zebrane w duże, luźne, szczytowe wiechy. Kwitnie w końcu maja. Po przekwitnieniu szypułki kwiatów niedorozwiniętych i męskich pokrywają się piórkowatymi, szaroróżowymi lub purpurowymi włoskami, przez co cały owocostan staję się puszysty i bardzo efektowny. Owoce - suche pestkowce długości do 4 mm, osadzone na długich szypułkach wśród pierzasto owłosionych rozgałęzień wiechy.
Występuje od południowo-wschodniej Europy do Chin i Himalajów. Rośnie w rejonach o suchym, gorącym, kontynentalnym klimacie, na suchych, słonecznych skłonach wśród zarośli innych krzewów, zawsze na glebach wapiennych. Krzew uprawiany w Europie już od XVII w. Często spotykany w starych parkach. Bardzo wytrzymały na niskie temperatury i na suszę. Najlepiej rośnie na glebach bogatych w wapń, na ciepłych, słonecznych miejscach. Szczególnie dekoracyjny w okresie po kwitnieniu (od lipca do września). Najpiękniejsze są okazy o czerwonym zabarwieniu owocostanów. W tym kierunku powinno się prowadzić prace selekcyjne w szkółkach. Polecany do parków i zadrzewień osiedlowych. Sadzić należy pojedynczo i w luźnych grupach, zawsze na miejscach słonecznych. Rozmnaża się z nasion, a odmiany przez sadzonki zielne.